Jestem sprytna! Wymyśliłam sobie najbardziej sformalizowany i śmierdzący naftaliną zawód i wykonuję go tak, że wspaniale się przy tym bawię. Podobno także uczę, głównie nauczycieli, chociaż chciałam młodych ludzi. Tworzę materiały edukacyjne, mówię o mnemotechnikach, tłumaczę z polskiego na nasze i przede wszystkim udowadniam niedowiarkom, że każdy może być dobry z pisania. Jestem taką babą od polskiego, dla której nie ma różnicy, czy młody człowiek czyta „Potop" czy mangi, jeśli ma coś do powiedzenia - niech odważa się mówić to głośno, bo język polski to nauka krytycznego myślenia i dialogu. Do tego jestem oligofrenopedagożką z ADHD, nie śpię, gadam, latam i pokazuję, że metody nauki stosowane przy pracy z osobami neuroatypowymi są dobre dla wszystkich - tym jest właśnie edukacja włączająca.